BİR EMEVÎ olmakla birlikte ümmetin hür iradesiyle ettiği biatlardan sonra görevine başlayan büyük halife Ömer b. Abdülaziz’in huzurunda bir adam birileri hakkında söz taşıyıp onlar aleyhine konuştu.
Adam, getirdiği bu haberler için Ömer b. Abdülaziz’in memnun olup kendisini ödüllendireceğini sanıyordu. Ama bir ‘sultan’ gibi değil de bir ‘halife’ gibi davranan ve yaşayan Ömer b. Abdülaziz, bu hareketten hiç hoşlanmamıştı.
Adamı iki âyetle uyardı:
“Dikkat edelim. Eğer yalan söylüyorsan, âyet-i kerimede ‘Fâsıkın sözüne inanmayın’49 diye bildirilenlerdensin. Doğru söylüyorsan Kur’ân-ı Kerîm’de haklarında, ‘Söz taşımak için yola düşenlere...’50 diye bildirilenlerdensin. Tevbe etmek istersen affederim.”
Halife, adam için başka bir çıkış kapısı bırakmamıştı: “Yâ emîre’l-mü’minîn” dedi. “Tevbe ediyorum.”
49 Bkz. Hucurat sûresi, 49:6.
50 Bkz. Kalem, 68:11.
© 2021 karakalem.net