RAMAZAN VE bahar iki diriliş bir arada; biri içte, diğeri dışta diriliş muştuluyor. O muştudan olsa gerek kuşlar ve kullar seherde zikir, dua, niyaz içinde. Melekler şahit bu meclise; zerreler uzak değil bu zikirden. Bismillahla başlayıp Elhamdülillahla bitiriyorlar vazifelerini.
Gökten yağan rahmet, ağaçlarda yükselen su, yeşile boyanan yeryüzü; oruçla yıkanan kalpler, parlayan zihin; yer ve gök, insan ve kâinat birbirine akan nehirler gibi.
Bahara bakıp kendini okumak; dirilişi, ölümü seyretmek, haşri müşahede etmek, ihsana erişmek… İman bahar sürgünleri gibi canlanıyor, İslam meyvesi olgunlaşıyor.
Baharı bakıp da haşri görmeyene ne nedir? Her kuş cıvıltısı, her yağmur şıpırtısı, her rüzgâr sesi; duyan kalplerin derinliklerine fısıldıyor; semavat ve arz Hak üzere yaratıldı, Hak üzere akıyor, Hakka dönüyor, bütün esma bunu tasdik ediyor.
Hakkı görmeyen hakikat üzere yaşamayan insan; ramazan bilir, Kur’an okur, Peygamber tanır, meleğe hesap gününe inanır, yeryüzü halifesi şuuru taşır mı?
Zerreler vazife şuuruyla coşmuş halden hale akıyor, kâinat zaman selinde bahardan bahara intikal ediyor; insanın iç nehirleri aynı cezbenin seyrinde…
Göz gülüyor, kulak sevinç içinde, kalp parlıyor; yağan hikmet yağmurlar içe işliyor; yaşanan ramazan, idrak edilen tevhid, okunan kâinatla beraber Kur’an…
Her gecede her seherde bir bahar gizli… Uyuyan gözler, kapanan kulaklar, kararan kalpler bilmez o baharı. Ramazan seheri bir başka bahar, bir başka arınma ve dirilme!
Tam içine kapanılacak zamanlar, itikâf vakitleri; zikirlerle, fikirlerle, tefekkürlerle, muhasebe, murakabelerle dolacak ve doyacak demler…
Hakkı bulmak, Hak’dan razı olmak, kendini Hakka razı ettirmek; arz, sema, dağın çekindikleri emaneti sahibine temiz teslim etmek…
Ramazan şuuru, bahar dirilişi…
O şuur geçmişi temizleyebilir, yep yeni tertemiz bir bahar sayfası açtırabilir.
Başı Rahmet, ortası mağfiret, sonu cehennemden azat olma ayının ortalarını yaşıyorken; Hakkı bulacağımız Hak üzere yaşayacağımız hakiki bayramlarda buluşmak duasıyla…
