BİR KAMBUR, başka bir kamburla alay ediyordu. Bunların konuşmalarını sonuna kadar dinleyen bir bilge, yanındaki öğrencisine dönerek, şu hikâyeyi anlattı:
“Bir gün bir deve öteki deveye:
‘Sırtında bir kambur var!’ diye güldü.
Gülen devenin sırtında ise iki hörgüç vardı. Hiçbir deve sırtındaki hörgücü görmez. İkinci deve birinci deveye bakıp, yüzüne karşı:
‘Senin iki kamburun var’ demedi.
Deve develiğini bildi ve oradan çekilip gitti.”
Bilge adam, bu hikâyeyi anlattıktan sonra, öğrencisine:
“İnsanlar da böyledir işte” dedi. “Herkesin bir kamburu vardır, fakat soylu kişi bu kamburu karşısındakinin yüzüne vurmaz. Alaycı insan ise kendi eksiğini bilmez de karşısındakinin eksiği ile alay etmeye kalkışır. Sakın, kendi iyiliklerine bakıp övünme, başkasının ayıplarına bakıp onları alaya alma. Yoksa, sırtındaki çifte hörgücü görmeyip tek hörgüçlü deveye kambur diyen öteki deveye benzersin.”
(yazarı bilinmiyor)
© 2021 karakalem.net, İsmail Örgen
