TATİL VE eğitim kampında bulunan küçük çocuğa annesinden bir kutu kurabiye gelmişti. Çocuk kurabiyenin bir kısmını yedi, kalanını yatağının altına koydu. Ertesi gün, öğle yemeğinden sonra, kalan kurabiyeyi yemek için odasına gitti. Ancak kutuyu yerinde bulamadı.
Çocuk, doğruca kamp öğretmenine gitti ve durumu anlattı. Öğretmen, durumu araştıracağını, kurabiyeleri kimin aşırdığını bulduktan sonra, gerekeni yapacağını söyledi.
Birkaç saat sonra, öğretmen kendi aralarında oynayan çocukların yanına gidip kurabiyeler çalınan çocuğu yanına çağırdı ve:
“Billy” dedi, “Kurabiyelerini kimin aldığını öğrendim. Ona bir ders vermeme yardım eder misin?”
Çocuk, şaşkınlık içinde:
“Şey, tabiî. Ama onu cezalandırmayacak mısınız öğretmenim?” diye sordu.
“Hayır. Böyle yaparsam çocuk bundan çok alınır ve senden hep nefret eder” dedi. “Annene telefon et ve sana bir kutu kurabiye daha göndermesini rica et.”
Çocuk kamp öğretmeninin dediğini yaptı ve bir-iki gün sonra annesinden bir kutu kurabiye daha geldi.
“Şimdi” dedi öğretmen, “kurabiyeleri çalan çocuk göl kenarında. Oraya git ve kurabiyelerini onunla paylaş.”
“Ama o bir hırsız!”
“Biliyorum. Fakat, neler olacağını görmen için bunu yapman gerekiyor.”
Yarım saat kadar sonra, kamp öğretmeni iki çocuğun birbirine sarılmış halde göl kenarında dolaştıklarını gördü.
Kurabiyeleri alan çocuk, süslü çakısını hediye olarak arkadaşına vermek istemiş, ama kurabiyeleri alınan çocuk bunu kabul etmemişti.
“Çakın çok güzel ama, sende kalsın” diyordu çocuk. “Sana verdiğim üç-beş kurabiyenin ne önemi var ki?”
(yazarı bilinmiyor)
© 2021 karakalem.net, İsmail Örgen
