HZ. ÖMER’İN büyük oğlu Abdullah b. Ömer, sahabilerin Kur’ân’a nasıl muhatap olduklarını şu ifadelerle anlatırdı:
“Biz uzun zaman yaşadık. Bizden herhangi biri Kur’ân’dan önce imanı elde ederdi. Muhammed Mustafa’ya Kur’ân’dan bir sûre nazil oluyordu. Biz onun helâlini haramını, emrini yasağını ve onun neresinde durmak gerekiyorsa onu öğreniyorduk.”
Bu sözlerle Kur’ân’ı okurken üzerinde düşünme ve anlama gereğine de işaret eden İbn Ömer, daha sonra şöyle yakınacaktı:
“Sonra bazı kişileri gördük ki, onlar imandan evvel Kur’ân’ı elde ederler. Kitabın başından sonuna kadar okuduğu halde, hangi âyet kendisine emretmektedir, hangi âyet kendisini sakındırmaktadır, bilmez. Bunu bilmediği gibi, nerede duracağını da bilmez. Âyetleri, âdeta çürük hurmaları savurduğu gibi savurup geçer.”
