ABDULLAH ibnu Ömer (radıyallahu anhümâ) anlatıyor:
Resûlullah (aleyhissalâtu vesselâm) bir cemaatte oturduğu zaman, ashâbı için şu duayı okumadan nadiren kalkardı:
“Allahım! Bize korkundan öyle bir pay ayır ki, bu, Sana karşı işlenecek günahlarla bizim aramızda bir engel olsun.
İtaatinden öyle bir nasip ver ki, o bizi cennete ulaştırsın.
Yakîninden öyle bir hisse lutfet ki, dünyevî musibetlere tahammül kolaylaşsın.
Allahım! Sağ olduğumuz müddetçe kulaklarımızdan, gözlerimizden, kuvvetimizden istifade etmemizi nasip et. Aynı şeyi bizden sonra gelecek olan neslimize de nasip et.
İntikamımızı, bize zulmedenlerden almışlardan kıl (mazlumlardan değil). Bize saldıranlara karşı bizi muzaffer kıl.
Bize dinî musibet verme.
Dünyayı ne asıl gayemiz kıl, ne de ilmimizin son hedefi.
Bize merhametli olmayanı bize musallat etme.”
(Tirmizî, Daavât 73)
© 2021 karakalem.net
