Hoşgeldin bebek

Nuriye Çakmak

HASTANELER HAYATIN en yalın halidir her zaman. En acı sahneler geçer koridorlardan. Zengini geçer, ünlüsü; çok geçer fakiri. Hepsinin tek ortak özelliği, ‘çaresizliği.’

Hayata ilk adım orada atılır veya son zannedilen büyük adım. Fakat bu ilk adımın da öncesi vardır. Bebeklerin ilk beşiği, anneleri, haberi burada alır.

Kimi daha gelmeden beklenir. İlla gelmelidir. Evlenen her çifte aynı soru sorulur. O kadar doğal bir ‘mucize’dir bu. Haberi alır yeni çift, isim derdine düşer, sonra odanın rengine.

Kimi daha da hevesle bekler bu mucizeyi. Yıllarca bekler. Servet öder uğruna. Sonra ilk haberi alır, dünyalara bedeldir bu sevinç. Yaşlar akar gözlerinden.

Aynı odada akan başka yaşlar da vardır. “Yine mi?” der kimi, “daha diğeri küçük!” der. Ya da “Tam da bitirecekken bu evliliği, bu da nereden çıktı?” der. Gitsin ister. Hiç gelmesin ister. Ağlar haberi alınca. Bu akan yaş bebeğin eline damlar her defasında, bebek asla unutmaz bu anı. Ve bu boşluk hiç dolmaz, büyüse, unutsa da nedenini, ruhu hissetmiştir. Silinmez bir izdir...

“Kişi anne karnında saiddir” der efendiler efendisi. Yüzyıllar önce söyler, tıbbın bugün söylediğini. Daha anne karnında birkaç santimlikken anne ve babanın seslerini ayırt edebilen, daha da önemlisi onların duygularını hissedebilen bebeklerden bahseder; stresli annelerin, ağlayan annelerin bebekleri bunu hisseder der doktorlar. “Dikkat edin” der şimdilerde.

Ya istenmeyen ve bunu çok iyi bilen bebekler?

Nasıl başlarlar hayata, bir fazlalıkçasına.

Hayatın yükü hep kadının sırtına biner, hep anneler taşır zorluğu. Cennet ayağının altına ondan gelir. Kızamıyorum ağlayan annelere. Misafirini istemeyen annelere. Ama bu onun suçu değil, biliyor musunuz? Onu bu acıların içine çağıran, sonra sırtını dönüp hayata gözyaşıyla başlamasını sağlayan sizsiniz. Veya cehalet, şefkat eksikliği ve iman za’fiyeti. Çünkü onu veren doyuracak; O’nun emaneti o, asla bırakmayacak...

Bazı hastane odalarında, size iyi bir haberimiz var deyince doktor, gözyaşları akar.

Ve bebeklerin ruhu ağlar.

Ruh ezelden beri vardı çünkü, hiç küçük olmadı.

Ve bebekler hep anne karnında mutluydu.

  18.01.2007

© 2021 karakalem.net, Nuriye Çakmak



© 2000-2021 Karakalem Yayıncılık Ltd. Şti.
Tel: (0212) 511 7141  GSM: (0543) 904 6015
E-mail: karakalem@karakalem.net
Program & tasarım: Orhan Aykut